Casper Egas | donderdag 28 Dec 2023, 0:25

Expeditie Robinson, maar dan de Amerikaanse versie in de vorm van een videogame!

Gespeeld op Xbox Series X. Geoptimaliseerd voor Xbox Series.

Al tig jaar komt ieder jaar Expeditie Robinson op de Nederlandse tv. Ook in België is het vaak te zien geweest en vroeger werden deze versies zelfs gecombineerd. Het populaire programma, waarin mensen op een eiland moeten zien te overleven en moeten deelnemen aan allerlei proeven en stemrondes, is een fenomeen. Het is echter een van oorsprong Zweeds idee, dat over de hele wereld verkocht is. In de Verenigde Staten zijn er nog meer seizoenen uitgezonden dan in Nederland en heet het programma geen Expeditie Robinson, maar Survivor: Castaway Island. Dit brengt ons bij het spel dat ik vandaag voor jullie beschouw. Volgens mij is het concept van het programma erg geschikt voor een videogame. Overleven in een bijzondere omgeving, proeven, complotjes smeden: dat zou echt spannend kunnen zijn!

Weinig overtuigend

Survivor is een wat vreemd spel. Het concept leent zich enorm voor een multiplayer game. Neem het tegen elkaar op, overleef samen en stem elkaar weg. Maar helaas zijn de enige multiplayer-mogelijkheden dat je de proeven (minigames) tegen elkaar speelt. Helaas ook alleen lokaal en niet online. Dit zegt wat over het ambitieniveau achter deze game. Dat blijkt ook uit het feit dat het spel helemaal niet gelokaliseerd is voor de Nederlandse of Belgische markt. De naam Robinson is zelfs niet eens te zien. Ik denk dat veel mensen niet eens direct zullen begrijpen dat Survivor echt hetzelfde programma is. Het is nota bene nu op de Nederlandse televisie! Ze hadden er perfect op in kunnen haken.

De presentatie is ook simpel. Er is slechts één eiland, dat er cartoonesk uitziet. Er is dus geen winnaarseiland of verliezerseiland, en zelfs beide kampen krijgen een exacte kopie van elkaars eiland. De personages hebben dezelfde cartooneske stijl. Ik vind het spel niet per se lelijk, maar wel eenvoudig ogen. Eentonige muziek vergezelt de graphics en er is ook geen presentator, noch zijn er stemmen van de deelnemers om de boel te verlevendigen. Alle gesprekken vinden plaats met tekst en herhalen ook nog eens dikwijls.

Ook de minigames zijn weinig spectaculair. Ze doen wel denken aan de tv-show, maar zijn eerder eenvoudiger dan complexer. Voor een game had ik het tegenovergestelde verwacht. Er is een vrij grote variatie tussen de spellen: hindernissen, puzzels, doolhoven, balanceren, noem het maar op. Jammer genoeg neem je het zelden echt op tegen de anderen, maar is er slechts een timer waar je tegen strijdt. Dit maakt de spellen veel minder spannend en ontneemt je de strategische mogelijkheid om het echt op te nemen tegen bepaalde kampbewoners die je niet zo mag.

Leuker dan je zou verwachten

Toch is er iets vreemds aan de hand met Survivor: Castaway Island. Als je namelijk sec naar de spelelementen kijkt, dan zou je zeggen dat het een waardeloze game is. Dat is dus mijns inziens helemaal niet zo; ik heb veel meer plezier gehad dan je zou denken. Ik heb het spel bijna tien uur gespeeld en heb meestal echt wel lol gehad. Ik speelde ook gemakkelijk een paar uur achter elkaar door. Het is de combinatie van spelelementen en daarmee ook zijn originaliteit die me bezig hielden.

Het spel heeft een vast format. Je kunt het eiland verkennen op zoek naar hout, water en voedsel en kunt dan praten met de kampbewoners. Je smeedt zo een band met ze en kunt dit later strategisch in je voordeel gebruiken. Sluit een ‘bondje’, verzin een complot en stem mensen weg. Er zijn ook immuniteitsmunten, al zou ik totaal niet weten waar je die zou moeten vinden. Flauw is wel dat jij jezelf een ongeluk zoekt naar voldoende hout en voedsel, maar dan je kampgenoten met vrijwel niets terugkomen. Als je het dan een keer rustig aan doen, dan worden ze gelijk boos. Maar sloof je toch niet te veel uit, want als je energie op nul komt, dan moet je opgeven. Een beetje luieren is dus zeker ook nodig. De eerste paar spellen die ik speelde ging ik steevast naar huis door een gebrek aan energie. Want geen energie is geen mogelijkheid om eten te verzamelen, geen eten is nog minder energie en ga zo maar door.

Na de verkenfase is er een proef. Dit kan een proef zijn voor een prijs, zoals rust of voedsel, maar het kan ook gaan om een immuniteitsproef. Doordat je het meestal niet echt tegen anderen opneemt voelen de spelletjes, die op zich zo vervelend nog niet zijn, niet zo spannend. Een deel is ook echt veel te makkelijk, waardoor in de teamfase van het spel het andere kamp veel sneller uitdunt dan het jouwe. Het verschil tussen team en individuele proeven is daarnaast dus ook nauwelijks merkbaar.

Dan is er nog de eilandraad. Doe allemaal een stem in de bus en hoop dat jij niet wordt weggestemd. Of beter, zorg dat je immuniteit hebt of dat je een afspraak hebt met je bondgenoten. Het stemmen is best leuk, maar er is nooit een leuke twist of iets echt verrassends, zoals dat in het tv-programma wel het geval is. Ook is het einde nogal flauw. Misschien dat het in de Amerikaanse versie normaal is, maar voor een Nederlandse kijker voelde het als een totale anticlimax. Je doet met de drie overgebleven kandidaten een eindproef, of althans, je speelt tegen de klok en denkbeeldig tegen de anderen. Na die proef valt er een iemand af en moeten alle kandidaten van na de samensmelting stemmen wie van de twee de winnaar is. Hmmm.