Joeri Tits | zondag 16 Dec 2018, 10:37

Transference laat je herinneringen beleven van verschillende mensen en maakt hier een sfeervol geheel van.

Review

Rating 6/10
User rating 0/10
  • Gebruik van echte videofragmenten
  • Hoogwaardige thriller
  • Interessant verhaal...
  • ... dat iets duidelijker mocht zijn
  • Had iets langer mogen duren
  • Prijzig

Gespeeld op de Xbox One X

Ubisoft kennen we natuurlijk vooral als uitgever van grote titels zoals Assassin's Creed en Far Cry, maar af en toe komen ze ook op de proppen met wat kleinere titels. Zo mogen wij aan de slag met Transference, een psychologische thriller.

REVIEW

Game- en filmstudio

Transference is inderdaad geen grote titel zoals we gewoon zijn van Ubisoft, maar toch is er voldoende vakkennis aanwezig om tot een goede game te komen. Deze vakkennis komt deze keer niet over van enkel een gamestudio. Ubisoft Montreal heeft een beroep kunnen doen op filmstudio SpectreVision. Voor velen zal deze studio geen belletje doen rinkelen, maar zijn oprichter doet dit zeker wel. SpectreVision werd opgericht door niemand minder dan Elijah “Frodo Baggins” Wood. Wood's studio heeft tot nu toe enkel nog maar wat horror- en thrillerfilms gemaakt en deze ervaring gebruiken ze nu om van Transference een succes te maken. Transference is een psychologische thriller onder de noemer van een zogenoemde walking simulator. Het spel verschijnt op de Xbox One tegelijkertijd met de VR-versie op de Playstation 4. Het is bijzonder netjes van Ubisoft om de game tegelijkertijd te lanceren. Meestal komen zulke titels pas een heel tijdje later naar Microsoft, wanneer ze hun succes bewezen hebben.

Appartement vol tragedie

In Transference word je gedropt in een appartement waar je al snel van beseft dat hier een familiedrama gebeurd is. Wat voor tragedie er gebeurd is, dien je te ontdekken door herinneringen “op te roepen”. Deze herinneren zijn echter verstoord en door deze al puzzelend op te lossen, ontdek je steeds meer van het verhaal. Zeggen dat je na het avontuur precies weet wat er gebeurd is, is echter overdreven. De makers sturen steeds meer en uiteenlopende informatie op je af zodat je eigenlijk wel beseft dat er wat vreselijks gebeurd moet zijn, maar niet meteen precies wat of de reden ervan. Het puzzelen houdt vooral in dat je moet schakelen met een lichtschakelaar waardoor je in een andere kleur van die kamer terechtkomt. Deze andere kleur houdt vermoedelijk in dat je het avontuur beleeft op een ander moment. De puzzels, of wat er voor moet doorgaan, zijn hierdoor op maat van de meeste puzzels in het genre van walking simulators. Je hersenen breken voor een oplossing te vinden, zal je dus nooit moeten doen.


Qua gameplay hoef je dus weinig te verwachten. Je gebruikt slechts enkele knoppen en alles werkt naar behoren. Toch had het personage, zeker voor de Xbox One versie, wat sneller mogen bewegen. Het is storend om op een slakkentempo steeds dezelfde ruimtes te moeten doen.

Zeer kort avontuur

Op grafisch vlak weet Ubisoft een geloofwaardige setting neer te zetten. Natuurlijk is het zonder VR allemaal wat minder interessant, maar de ruimtes zijn goed afgewerkt en spannende stukken zijn knap in beeld gebracht. Door de aanwezigheid van een filmstudio bij de productie van het spel, zijn er een tiental videoberichten te vinden en te bekijken. Enkel in het begin en het einde van het game worden deze aan je opgedrongen. Deze videos proberen trouwens te verklaren hoe het komt dat je het verhaal kan ontdekken door in de tijd te reizen. De rest van de video’s dien je te zoeken tijdens het spelen van de rest van het spel. Toch had het geen probleem geweest indien deze in het game verwerkt werden als verplichte kost. Het is nog steeds een vrij uniek gegeven en daarbij zijn ze in deze game nog eens van uitstekende kwaliteit. Daarnaast duurt het slechts een uurtje of twee om het verhaal te doorlopen. De video’s zorgen er dan alleszins voor dat je toch een uurtje langer plezier kan beleven en dat je het verhaal net wat beter begrijpt.

Conclusie

Transference is voor de fans van het genre een aangename en van goede kwaliteit zijnde walking simulator. De makers scheppen perfect de akelige sfeer van een familiedrama. Het spel is vrij uniek omdat het met echte videofragmenten werkt. Het verhaal is leuk om te volgen, maar alles had net wat duidelijker mogen zijn. Het enige wat echt stoort is het lage tempo waarmee je als speler door het spel loopt, en de speelduur. Het game duurt nog geen twee uur en dat is, gezien de prijs van meer van vijfentwintig euro, enorm kort. Het is knap dat Ubisoft kwalitatief geen onderscheid maakt tussen Xbox en Playstation (waar de titel meer succes zal hebben door ondersteuning met VR). Een lagere adviesprijs had ervoor gezorgd dat het spel nog meer aan te raden zou zijn.

Reacties

Login of registreer om te reageren.