Casper Egas | zondag 16 Dec 2018, 13:00

In Just Cause 4 kun je wederom van alles en nog wat doen in een enorme open wereld. Wat vonden wij van dit actiespel in de bekende Just Cause-franchise?

Gespeeld op de Xbox One X

Toen Just Cause in 2006 uitkwam op de Xbox en Xbox 360 vond ik het een leuke, verfrissende wind in het open wereldgenre. Het was een beetje als GTA, maar dan op tropische eilanden en zonder serieuze ondertoon. Deel twee wist mijns inziens niet meer te verrassen en bleek vooral meer van hetzelfde. Het derde deel werd slecht ontvangen en had grote technische problemen. Het vierde deel zou de serie dus echt terug op de kaart moeten zetten om de serie levend te houden.

In dit vierde deel speel je wederom met Rico Rodriguez, die niet bedoeld is als realistisch personage, maar een echte actieheld is. Ook het verhaal is niet serieus te nemen en eveneens weinig belangrijk. Het draait om een eiland dat overgenomen is door de kwaadaardige Black Hand, die een manier hebben gevonden om het weer te beïnvloeden. Hiermee kunnen ze extreme stormen inzetten als wapen. Rico kan hierdoor de leiders van de slechteriken niet in zijn eentje verslaan en roept de hulp in van de rebellen op het eiland. Stuk voor stuk verover je samen met de rebellen het eiland terug uit handen van de Black Hand.

Grijpgraag

In Just Cause speelt de grijparm van Rico de hoofdrol. Hij schiet met een apparaat op zijn arm, als een soort Spiderman, kabels naar voren. Deze gebruik je voortdurend op tal van manieren. Zo is lopen maar traag en onhandig als je jezelf voort kan trekken aan een kabel. Een berg op komen wordt op deze manier ook een stuk eenvoudiger. Maar als wapen is de kabel ook reuze geschikt; koppel een helikopter aan de grond of aan een andere helikopter en het is gedaan met ze. Of schiet heliumballonnen aan een auto vast en zie hem wegvliegen. Zo ben je constant met dit middel bezig, wat ik al snel saai vond worden. Het is niet dat de grijparm geen vaardigheid van je vraagt, maar het maakt andere spelopties grotendeels overbodig. Waarom zou ik nog gaan schieten op een heli als ik deze in een keer stuk kan krijgen met een kabel? Waarom zou ik überhaupt nog lopen of zelfs een auto nemen?

Als je dan ook nog bedenkt dat je kunt zweven met zijn speciale pak en te pas en te onpas een parachute kan gebruiken, dan wordt het mij allemaal wat te gek. Val vanuit een vliegtuig te pletter en gebruik net voor de grond even het speciale pak en je overleeft de val wonderwel. Persoonlijk heb ik er in dit soort spellen altijd wel lol in om een voertuig te bemachtigen en dan de route door de weidse omgeving zelf te maken. Op deze manier is dat wat zinloos.

Heb ik een bril nodig?

Sommige mensen houden ervan en anderen hebben er een hekel aan; motion blur. Dit is een effect dat je tegenwoordig in een groot deel van de spellen terugziet, waarbij getracht is het effect van beweging met een wazig visueel effect na te bootsen. Je ziet immers een snel voorbijgaande auto in werkelijkheid ook niet meer helemaal scherp. Op deze manier kunnen objecten dit effect meekrijgen, maar kan ook het draaien van de camera hetzelfde effect veroorzaken. In Just Cause 4 staan beide opties helemaal open. Werkelijk alles wordt wazig. Het in een voertuig voortbewegen wordt hierdoor een lelijke, bijna misselijkmakende ervaring. Op de Xbox One X wordt het spel in een dynamische 4K resolutie weergegeven, maar je moet stilstaan om ervan te kunnen genieten. Als alles toch wazig wordt, dan maakt de resolutie immers ook nauwelijks meer uit.

Als men het spel met de motion blur grafisch niet verpest had, dan was het spel op dit vlak toch al niet van een hoog niveau. Personages zijn lelijk, steden ogen saai en gedateerd en de omgevingen hebben last van sterke pop-in. Het is niet dat Just Cause 4 grafisch echt slecht is, op de wazigheid na, maar ik zou van een spel voor de volle prijs meer verwachten.

De audio is ook niet van een uitzonderlijk niveau. De ontploffingen, die belangrijk zijn voor een spel als dit, klinken goed. De stemacteurs zijn echter nogal middelmatig, waardoor veel grappen niet goed overkomen. De muziek zorgt voor wat extra spanning, doordat deze meestal goed reageert op de actie op het scherm. Geen van de tunes zullen je echter bijblijven.

Verover het hele eiland

De gameplay lijkt erg op die van Ghost Recon: Wildlands, maar dan slechter en (nog) minder serieus. Ook hier is de kaart verdeeld in regio’s, elk met eigen missies en nevendoelen. Wanneer je chaos veroorzaakt en dingen opblaast, dan zullen meer rebellen zich aanmelden bij jouw leger. Dit stimuleert de actie, dat het beste deel van het spel is. Dingen opblazen is spectaculair en in kleine dosis vermakelijk. De troepen kun je vervolgens inzetten om regio’s te veroveren. Om dit te kunnen doen, moet je wel in de betreffende regio een missie voltooien. Daarna is het echter alleen een kwestie van een knopje drukken, en het gebied is van jou. Wel erg simpel dus, je ziet zelfs de strijd niet plaatsvinden. Ook zal de Black Hand nooit iets terugveroveren.

Naast het gebruik van de eerdergenoemde grijparm, is het vooral schieten dat je zult doen. De uitdaging ontstaat vornamelijk doordat sommige missies binnen een beperkte tijd moeten worden uitgevoerd, want snel neer ga je zeker niet. Rico kan zich prima meten met The Terminator.

Just Cause 4 is best vermakelijk, maar ik heb dit soort spellen in het verleden wel leuker en beter gezien. Recent was Ghost Recon: Wildlands al een betere versie in hetzelfde genre. Het is daarom de vraag of je met dit spel wel iets echt nieuws en beters binnenhaalt dan je al lang kon krijgen voor een lagere prijs.

Conclusie

Just Cause 4 weet niet te verrassen en is een functionele en bij vlagen leuke open world game. Realisme is hier bewust buiten beschouwing gelopen, waardoor de actie spectaculair kan zijn. Het probleem is vooral dat het spel niets beter doet dan eerdere genregenoten. Als je dan daar bovenop nog ‘getrakteerd’ wordt op een van de lelijkste implementaties van motion blur, dan blijf er geen aantrekkelijk product over. Voor een lagere prijs kan Just Cause 4 echter leuk zijn voor tussendoor.