Casper Egas | vrijdag 8 Dec 2017, 11:26

Een nieuw avontuur in de galaxy staat voor je klaar... Lees hier de recensie van Star Wars: Battlefront II.

Gespeeld op de Xbox One X

Op de eerste Xbox was er al een Star Wars Battlefront 1 en 2, maar op de huidige generatie consoles doet EA het nog eens dunnetjes over met een totale reboot. De eerste moderne Battlefront was geen onverdeeld succes; vooral het gebrek aan een campagne stelde menigeen teleur. Toch had ontwikkelaar DICE een goede basis neergezet, waardoor de verwachtingen voor het vervolg hooggespannen waren.

Nog voordat het spel uitkwam werd met veel tamtam aangekondigd dat het spel geen season pass zou krijgen en dat alle uitbreidingen gratis beschikbaar zouden komen. Echter werd hierbij niet verteld dat er een systeem van microtransacties voor terug zou komen. Aanvankelijk kon je geld uitgeven aan loot boxes, waarmee je Star Cards kunt ontgrendelen. Deze kaarten zorgen ervoor dat jouw spelfiguren een fiks voordeel zullen krijgen. Het welbekende pay-to-win-principe. De Star Cards zijn ook door veel spelen te ontgrendelen, maar dit kost een heleboel tijd en zelfs personages als Darth Vader en Luke Skywalker moeten worden ontgrendeld.

Na een storm van kritiek hebben EA en DICE besloten het microtransactiesysteem tijdelijk uit te schakelen. Het is ook iets eenvoudiger geworden om van alles te ontgrendelen. De Star Cards zijn wel gebleven en natuurlijk wordt nu met argusogen gekeken wat het tijdelijke uitschakelen zal betekenen, en wat er voor terug zal komen.

Teleurstelling

Ik keek uit naar Star Wars: Battlefront. Het leek er vooraf echt op alsof DICE met een van de beste Star Wars games ooit zou komen. Ook het grafisch mooie eerste deel deed mij fantaseren over prachtige graphics, zeker op de Xbox One X. Helaas is dat me erg tegen gevallen. Het spel ondersteunt de Xbox One X wel, maar ziet er veel minder strak uit dan bijvoorbeeld Call of Duty WWII. Soms zijn de kartelrandjes zelf nog zeer in het oog springend. Ook de personages lijken slecht en ogen plastic. Dit wil niet zeggen dat Battlefront 2 een lelijk spel is, want er is ook genoeg moois om te bewonderen. Zo zijn veel texturen (maar zeker niet allemaal) erg mooi en zien planten er mooi uit en komen de iconische Star Wars-voertuigen goed uit de verf. Ook de ronddwarrelende blaadjes en rookeffecten zijn indrukwekkend.

Wanneer Star Wars: Battlefront II op zijn best is, dan is het een waar Star Wars-spektakel. In de achtergrond gebeurt van alles en je waant je bijna in een echte sciencefictionoorlog. Deze illusie valt al uiteen als je iets te ver van het pad loopt en een timer in beeld krijgt, of je wel even als de bliksem terug wilt gaan naar de strijd. Je zou daarbij zeggen, bij Star Wars zit het geluid in elk geval goed. Natuurlijk is de bekende filmmuziek epische en tijdloos, maar helaas is deze niet altijd goed geïmplementeerd. Vooral in de campagne is de muziek dikwijls veel te druk en niet bij de actie passend. Online past de muziek veel beter. Offline vallen ook de slechte sound alikes erg op. Alle bekende personages klinken ronduit slecht. Vooral Han Solo klinkt mijns inziens voor geen meter.

Korte, saaie campagne

Als Star Wars-liefhebber en gewoon als gamer is het natuurlijk goed nieuws dat er dit keer een campagne is om door te spelen. Het verhaal spreekt aanvankelijk ook aan, omdat deze een brug vormt tussen Star Wars: Return of the Jedi en Star Wars: The Force Awakens. Het begint letterlijk bij de vernietiging van de tweede Death Star en laat zien wat er daarna gebeurt. The Empire geeft zich zeker niet gelijk over en probeert zich te hergroeperen en daarna de tegenaanval te openen. Je krijgt een zeldzaam inkijkje in een elite-eenheid in het imperiale leger, waardoor je eindelijk eens aan de kant van de Storm Troopers kunt vechten en kunt vliegen in Tie Fighters. Helaas neemt het verhaal al snel een flauwe en zeer voorspelbare wending. De personages lopen over, waarna het een clichématige strijd wordt tussen goed en kwaad. Ook de serieuze toon wordt vooral later in de campagne over boord gegooid, waarna flauwe grappen de overhand nemen. Misschien leuk voor de mensen die wel konden lachen om Jar Jar.

Gedurende de twaalf missies lange campagne wissel je voortdurend van personage en van locatie. Hierdoor ontbreekt binding en vastigheid, maar krijg je wel de kans om vrijwel alle bekende Star Wars-locaties te zien en om met een veelvoud van bekende personages te spelen. De gameplay wordt hierbij afgewisseld tussen schietstukken in een eerste persoonsperspectief, actiestukken in een derde persoonsperspectief en stukken in ruimteschepen en andere voertuigen. Geen van alle speelstijlen voelt echt strak en goed uitgevoerd aan. Begrijp mij niet verkeerd, ook geen van alle speelstijlen is opmerkelijk slecht, het ontstijgt alleen de middenmaat niet.

Het is toch knap dat in een an sich korte campagne, die een slordige vijf uur duurt, de vervelend toch veelvuldig toeslaat en ik het als te lang heb ervaren. Het eindeloos neerslaan van insecten met een Light Saber en de ruimtegevechten waarbij ik veelvuldig in vijf seconden drie X-Wings neer kon halen, waren voor mij echt dieptepunten. De ruimtegevechten zien er erg spectaculair uit, maar zijn in oude spellen zoveel leuker om te spelen. Ik denk bijvoorbeeld aan spellen uit begin jaren negentig, zoals Star Wars Arcade en de Wing Commander-serie.

Het online slagveld op

Online lijkt het spel veel op zijn voorganger. Je hebt de massale gevechten in enorme spelomgevingen met veertig man tegelijk, en hebt daarnaast de mogelijkheid alleen te spelen met ruimteschepen, met de bekende helden of in kleinere matches. Persoonlijk vind ik vooral de grote Galactic Assault en Starfighter Assault de moeite waard. De simpele ruimtegevechten komen beter uit de verf tegen andere spelers dan tegen de matige AI. Ook de massale gevechten op de planeten zelf vond ik leuk, maar ietwat te langslepend. Veel van de online modi vond ik op den duur wat saai, met te lange matches.

De afwisseling tussen de verschillende modi kan het spel leuk en fris houden. Elke modus voelt als een zinnige en voldoende verschillende speelstijl aan. Ook de spelomgevingen zijn vaak tamelijk mooi en zeer divers, waardoor het voor een fan extra leuk wordt. De vier verschillende soorten strijders maken het spel ook leuker. Je kunt zelf kiezen of je graag als officier, specialist, gewone soldaat of als soldaat met zware wapens wilt spelen. Je vult elkaar als team op deze manier mooi aan. Heb je echter geen zin om het tegen anderen op te nemen, dan kun je het ook in 24 uitdagingen opnemen tegen de AI. Dit is echter nauwelijks de moeite waard, tenzij je met iemand samen (met gedeeld scherm) kunt spelen.

Wat mij het meest dwars zit zijn de Star Cards. Ik ben in onlinespellen, die vaak toch al niet zo toegankelijk zijn voor beginners, een groot tegenstander van het bevoordelen van mensen die langer gespeeld hebben of meer betaald hebben. Met de Star Cards krijgen deze veteranen juist een groot voordeel. Loot boxes geven willekeurige troep, zonder garantie op goede kaarten of überhaupt kaarten voor het personage waarmee je zelf graag speelt. Het is maar zeer beperkt mogelijk om eigen kaarten te ‘maken’, met speciale punten. Je zult dus regelmatig moeten spelen met inferieure personages.

Conclusie

Star Wars: Battlefront II is voor mij een zeer teleurstellend spel. Het is niet dat het bar- en bar slecht is, maar er is zoveel op aan te merken. Waarom is de campagne zo geestdodend? Waarom ziet niet alles er prachtig uit? Waarom is er online zo op safe gespeeld? Waarom is er gekozen voor de loot boxes? Als straks de microtransacties terug komen wordt het alleen maar erger. Ik heb erover getwijfeld om het spel een onvoldoende te geven, maar omdat er voor een Star Wars-liefhebber online en offline heel wat spektakel te beleven is, inclusief een ietwat interessant stukje officiële verhaallijn, is het spel geen totale afrader. Als dit spel de Star Wars-licentie niet zou hebben gehad, dan zou er werkelijk niets overblijven.