Peter Bijl | maandag 18 Sep 2017, 15:38

Heb je ooit al eens het vuile werk willen opknappen? Dat kan! Met Serial Cleaner! Lees hier de review.

Als er één tijdperk is dat nog niet veel gebruikt wordt als decor voor games, dan hebben we het natuurlijk over de jaren zeventig. Er zijn daarnaast veel games die jou een rol geven binnen de maffia, maar hoeveel spellen zijn er eigenlijk waarin je het daadwerkelijke vuile werk mag opknappen; het opruimen van de lijken en het verdoezelen van bewijsmateriaal? Niet zo heel veel, dus het mag bijna geen toeval heten dat sinds kort Serial Cleaner op de markt is gekomen, een spel waarin jij als ‘the Cleaner’ enkele klusjes aanneemt voor de lokale maffia. Ik trok mijn broek met wijde pijpen aan, zette mijn foute zonnebril op en ging aan de slag.

Wat mij gelijk op viel aan Serial Cleaner was de grafische stijl die de makers hebben gebruikt. Het heeft een duidelijk modernistische invloed, in de zin dat alles wat rechtlijniger is, van de personages tot de attributen. Combineer dit met een breed kleurenpalet, waarin bloedrood een grote rol speelt én een swingende jazz-soundtrack en ik wist het al; de makers hadden mij stevig in hun greep. Het spel loopt daarnaast ook nog eens heerlijk soepel en laadt snel, waardoor het technische- en kunstdepartement van mij een groot compliment krijgen.

Kuisen

Hoe ga je echter als ‘cleaner’ te werk? Het spel werkt vrij simpel daarin. Je begint elke missie in je huis, waar je via de telefoon een ‘anoniem’ telefoontje krijgt met een opdracht. Vervolgens vertrek je naar de locatie, waar je enkele essentiële taken te wachten staan. Je zult een bepaald percentage bloed moeten opruimen, bewijsmateriaal verzamelen en natuurlijk het belangrijkste; lijken opruimen.

Bloed ruim je simpelweg op door gebruik te maken van een stofzuiger, wat ietwat gek is, maar het blijft tenslotte een spel. Bewijsmateriaal pak je op en lijken dump je ofwel op speciale plekken op de map ofwel door ze mee te nemen in je auto. Dit klinkt vrij makkelijk, ware het niet dat de politie ook ter plekke is en je dus je best moet doen om uit hun vizier te blijven.

Ik zie, ik zie wat jij niet ziet

Het spel geeft je twee hulpmiddelen om dit voor elkaar te krijgen. Ten eerste laat het spel het gezichtsveld zien van de agenten. Hierdoor kun je zelf zien waar je uit de buurt moet blijven en wanneer je uit het zicht moet verdwijnen. Ten tweede kun je gebruik maken van de zogeheten ‘cleaner vision,’ een variant op de bekende detective vision, waarin alle belangrijke voorwerpen oplichten en je de gehele map van bovenaf kunt bekijken. Spelers die een uitdaging willen kunnen echter één van deze of beide dingen uitschakelen, waardoor het spel er daadwerkelijk lastiger op wordt.

Word je gesnapt? Geen probleem, dat betekent namelijk nog niet dat het game over is. Je hebt op dat moment de mogelijkheid om zo snel mogelijk een verstopplaats op te zoeken en jezelf te verbergen. Lukt dit je voor de agent je in je lurven grijpt, dan moet je even geduldig zijn en wachten tot de agenten het opgeven. Ben je wel bij de kraag gegrepen? Dan moet je het level opnieuw beginnen.

Waar is de uitdaging

Dit laatste punt is wellicht mijn grootste probleem met het spel. Het is namelijk eenvoudigweg te gemakkelijk om uit te spelen. In veel spellen heb je ook de mogelijkheid om je te verstoppen, alleen moet je dan wel eerst uit het zicht verdwenen zijn van je vijanden. In Serial Cleaner kun je echter een meter voordat de agent je te pakken heeft je verstoppen, waarna hij het doodleuk opgeeft, terwijl hij jou vlak voor zijn ogen heeft zien verstoppen. Dit is waarschijnlijk een noodgedwongen keuze geweest, gezien de mappen niet heel groot zijn en het daardoor onmogelijk zou worden om nog te kunnen ontsnappen. Tezamen met het feit dat je, naast dat je het level opnieuw moet spelen, geen andere consequenties zult ondervinden indien je gegrepen wordt, maakt echter dat het spel in mijn ogen net wat te makkelijk is.

Voor het verhaal hoef je het spel ook niet echt te spelen, wat ik wel enigszins jammer vind, gezien de manier waarop het verhaal gepresenteerd wordt, sterk doet denken aan Hotline Miami. Ik had dus gehoopt dat op een eveneens minimalistische wijze een uitgebreid verhaal gepresenteerd zou worden, maar dat bleek niet het geval te zijn. Een gemiste kans dus, zeker omdat het spel voor de rest ook niet iets echt nieuws doet wat gameplay betreft. Echter kan ik met gerust hart zeggen dat alle gameplay die aanwezig is ook echt uitmuntend is.

Verzamelwoede

Wat wel heel leuk is, is dat de makers van allerlei kekke dingetjes verstopt hebben in de verscheidene levels. Zo kun je onder andere typische jaren zeventig outfits vinden en vrijspelen om te gebruiken en kun je speciale filmrollen vinden, waarmee je bonuslevels vrijspeelt die een parodie vormen op bekende films. Zo is er een level dat geheel gebaseerd is op Monty Python and the Holy Grail, compleet met de bekende Killer Rabbit die maar al te graag lijken voor je opruimt…

Conclusie

Op een paar kleinigheidjes na heb ik mij heel veel vermaakt met Serial Cleaner. Het spel is zeer stijlvol, swingt de pan uit en speelt daarbovenop ook nog eens lekker weg. Voor mensen die op zoek zijn naar een puzzelgame die net wat meer brengt, is dit een spel die je zeker in huis moet halen. Houd je van goede soundtracks en wilde je ook wel eens een andere functie binnen de maffia hebben? Dan zul ook jij meer dan tevreden zijn met Serial Cleaner.