Onlangs was er Transport Giant op de Playstation 4 en PC, maar ook dat spel viel bitter tegen. Ik had een stille hoop dat Railway Empire wel was wat ik al deze jaren zocht, maar durfde vooraf niet echt enthousiast te worden. Misschien denk je nu, poeh, treintjes plannen, dat klinkt als een hoop saai werk. In dat geval kan ik je vertellen dat Railway Empire niet voor jou bedoeld is.

Een simulatie die niet al te ingewikkeld is

Sommige simulatiespellen overrompelen de speler met menu’s en informatie, waardoor je eerst de al dan niet papieren handleiding moet doorspitten. Soms gaan spellen juist de andere kant op en wordt een spel zo simpel gemaakt, dat de lol er al snel af is. Railway Empire weet precies de sweet spot te vinden. Het spel is daardoor leuk voor beginners en voor mensen die al tientallen uren hebben gespeeld.

De campagne bestaat uit een aantal missies in de pionierstijd van de spoorweg in de Verenigde Staten van Amerika. Je krijgt onder andere de zeer primitieve treinen uit de jaren dertig van de negentiende eeuw, de Amerikaanse burgeroorlog en de bouw van de transcontinentale spoorweg voor je kiezen. Allemaal iconische historische gebeurtenissen die mij al meteen een warm gevoel gaven. De kaarten waarop je speelt zijn stukken van de Verenigde Staten die grofweg zijn nagemaakt, compleet met de meest belangrijke steden, rivieren en bergen. Er zijn ook leuke details, zoals de grondstoffen die vaak vanuit plausibele locaties moeten komen en indianenstammen die eigenlijk alleen maar in de weg zitten. Ook de treinen zijn mooi nagemaakte historische modellen. Ben je een kenner, dan zie je de meest bekende Amerikaanse, of geïmporteerde exemplaren allemaal terug.

Aan het begin van het spel heb je een thuisbasis in een grote Amerikaanse stad en een startkapitaal. Je krijgt een aantal missies voorgeschoteld, die voor een bepaald jaar voltooid moeten worden. Deze kunnen variëren van het verbinden van bepaalde steden, tot het transporteren van specifieke goederen, het laten ontwikkelen van bepaalde steden of het uitkopen van concurrenten. De missies zijn meestal begrijpelijk en redelijk haalbaar, waardoor je ook tijd hebt om jouw eigen bedrijf naar believen uit te breiden. Dit doe je vooral door spoorwegen en stations te bouwen, waarbij je rekening houdt met de topografie, goederen en passagiersstromen. Daarnaast moet je ook treinen bouwen en over de juiste trajecten met de juiste wagons en het juiste personeel laten rijden. Dit is de hoofdmoot van het spel en is mijns inziens precies complex genoeg. Al kan ik het mij voorstellen dat de ‘real mode’, waarbij seinen noodzakelijk zijn voor velen te veel gepruts is.

Je kunt ook nieuwe technologieën ontwikkelen en de concurrentie aangaan met andere bedrijven. Dit kan bijvoorbeeld door het goede personeel aan te nemen en de juiste aandelen te kopen. Uiteindelijk is het zelfs mogelijk om concurrenten over te nemen. Industrieën zijn ook te koop en kunnen jouw bedrijf financieel sterker maken en kunnen je verzekeren van de juiste goederenstromen. Jouw bedrijf heeft ook invloed op de ontwikkeling van steden. Zorg je er voor dat steden een hoog percentage van de producten hebben waar ze om vragen, dan zullen ze groeien. Dit zal vooral via het spoor moeten gebeuren, want de huifkarren (waar je geen controle over hebt) komen niet ver. Ontwikkelende steden leveren een leuke uitdaging op, maar zijn te overdreven geïmplementeerd. De ontwikkeling van een stad is bijna alleen maar afhankelijk van jouw spoorwegen, wat op zijn minst vreemd is. Ik had liever gezien dat deze invloed geringer was en andere factoren steden ook van nature laten groeien. Ook wat overdreven zijn de kwantiteiten van passagiers en goederen. Je moet enorme aantallen treinen laten rijden om grote steden van voldoende passagiers en goederen te voorzien. Op een gegeven moment reden de treinen bijna in een caravaan van station naar station op een vierspoortraject.

Sfeervolle presentatie

Al bij het opstarten van het spel werd ik enthousiast. De bluesmuziek schelt uit de speakers en een prachtige stoomtrein in een pittoresk landschap uit het midwesten van de VS wordt getoond. Railway Empire ondersteunt de Xbox One X, waardoor alles in 4K-resolutie wordt weergegeven. In de normale management view is het spel mede daardoor scherp en aantrekkelijk. Het is misschien geen technisch hoogstandje, maar alles ziet er prettig en gedetailleerd uit. De framerate blijft ook stabiel, totdat je een landschap helemaal volgebouwd hebt. Dat laatste vind ik niet opzienbarend.

De missies en uitdagingen worden met leuk uitziende cartooneske tussenstukjes en een vertelstem uit de doeken gedaan. De muzikale begeleiding is rustig en bluesachtig. Soms blijft het voor mij wat aan de stille kant, maar de muziek is wel passend en gaat nooit storen. De geluiden van de treinen zijn oké, maar niet opvallend. Ik miste sommige geluidseffecten die in Railroad Tycoon 2 wel te horen waren (oa. de omgevingsgeluiden). Een geinige optie is het meerijden met de treinen. Dit heeft geen ander nut dan je een close up te geven van de treinen, steden en omgevingen. Het is tof om de treinen en negentiende-eeuwse steden in bedrijf te zien, maar de natuurlijke omgevingen zien er echt niet uit. Van bovenaf ziet alles er prima uit, maar het is duidelijk niet gemaakt om van dichtbij te bekijken.

Urenlang spelen

De campagne is niet gek lang en speel je in een uurtje of vijftien wel uit. Er zijn echter ook nog vrij veel uitdagingen beschikbaar, die zeer vergelijkbaar zijn met de campagne, behalve dat je iets meer te kiezen hebt. Ook kun je aan de gang in een landschap zonder specifieke doelen. Pakt het spel je, dan kun je gemakkelijk tientallen uren zoet zijn. Ik verlies mezelf als ik aan het spelen ben en ben dikwijls tot diep in de nacht doorgegaan om een bepaalde uitdaging nog ‘eventjes’ af te ronden. Je bent lekker aan het micro managen en het verstrijken van de tijd brengt nieuwe treinen en uitdagingen met zich mee. Het spel focust zich op de pioniersdagen, maar de tijd en dus de ontwikkeling loopt door tot en met de eerste decennia van de twintigste eeuw. Het zijn dus vooral, maar niet alleen stoomtreinen waar je mee speelt.

Natuurlijk is dit alles niets waard als de besturing niet deugt. Persoonlijk vind ik de besturing erg slim bedacht en handig te gebruiken. Er wordt vooral gebruik gemaakt van radiale menu’s, waarbij je met je stuurknuppeltje een optie selecteert. Af en toe kies ik per ongeluk de verkeerde optie, maar al met al is het een goed substituut voor een muis. Naast de soms wat vreemde balans met de ontwikkeling van de steden en het te grote aantal passagiers en goederen, vind ik hetgemis van andere regio’s buiten te VS een misser. Het is erg jammer dat je niet in Europa of in andere werelddelen aan de slag kunt gaan. Misschien is het wat veel gevraagd om zoveel spelomgevingen te krijgen, maar het lijkt wel haalbaar. Ook in Railroad Tycoon 2 kon je immers in de hele wereld aan de slag.