Mijn vriendin had op kerstavond weer zo'n geniepige strikvraag voor me. Ze vroeg me wat ik van haar feestkleding vond. Om eerlijk te zijn: ik vond het allemaal niet zo geslaagd. Toch heb ik mij eruit kunnen werken door te zeggen dat het niet af was. Haar haar was nog niet in model, ze had geen laagje make-up op en droeg nog geen schoenen. Wel, dát gevoel had ik ook meteen met het spelen van PlayerUnknown's Battlegrounds. Je merkt aan elk aspect dat er aan dit game nog enorm veel te werken valt. Op zich hoeft dat geen probleem te zijn; de prijs valt (nog) mee en je krijgt bij de aankoop voldoende meldingen dat het geen afgewerkt product is. Een aandachtige gamer kent het concept natuurlijk en weet wat hij in huis haalt. Toch kan ik me niet van de indruk ontdoen dat er toch veel gamers teleurgesteld gaan zijn na hun aankoop. Het game krijgt, zelfs in zijn onafgewerkte staat, een enorme marketingmachine achter zich aan van Microsoft. Het game heeft zelfs, in onafgewerkte staat, een fysieke release. Nu ja, 'fysiek.' Het gaat om een doosje met een downloadcode die bij de gameboer verkocht wordt. Ik weet zeker dat sporadische gamers die gewoon de winkel inhollen niet weten dat het om een niet afgewerkt product gaat en in het slechtste geval zich bekocht gaan voelen en als ik het mezelf afvraag, weet ik niet of ik dit een evolutie vind die ik toejuich. Mijn hoofdargument om te gamen op consoles is het gebruiksgemak. Dvd'tje erin en gaan! Anyway, ik kan eindelijk aan de eigenlijke recensie beginnen. Al is dit ook geen gemakkelijke opdracht, omdat ik nu een onafgewerkt product moet beoordelen, dat wel voorzien wordt van de nodige updates. Oh ja, mijn vriendin zag er trouwens beeldig uit op kerstavond!

1 tegen 99

Na het opstarten en het aanmaken van een karakter, kun je beginnen. Veel keuzes zijn er niet. Ofwel ga je alleen op pad, ofwel met een vriend als duo, of met meerdere vrienden in een squad. Van zodra je kunt starten, zit je in een vliegtuig en kun je kiezen waar je gedropt wilt worden op het eiland Erangel. Dit lijkt een banale beslissing, maar dit is het niet. Je start immers zonder enige bescherming of wapens. Na enkele rondjes spelen weet je namelijk waar je ongeveer de beste gear kunt vinden. Natuurlijk weten je tegenstanders dit ook. Ga je meteen de confrontatie aan of ontloop je het gevaar met het risico dat je met weinig bescherming achterblijft? De aanvallende keuze zorgt meteen voor de nodige adrenaline. In de lucht ben je al meteen de andere parachutes in het oog aan het houden waar ze landen. Eenmaal op de grond begint het kat- en muisspel. Heeft hij je gezien? Zou ik aanvallen? Zou hij eerder bij het enige wapen zijn? Als je het gebied overleefd hebt, komt er vaak een wat rustiger moment aan, waar je op zoek gaat naar uitrusting. Natuurlijk moet je altijd opletten, je start immers met 99 andere spelers. De kans dat je iemand op de gigantische map tegenkomt, blijft natuurlijk groot. Om dat euvel op te lossen heeft de ontwikkelaar een logische keuze gemaakt. Om de zoveel minuten wordt de map verkleind en moet je zorgen dat je in deze cirkel blijft zitten. Als dat je niet lukt, sterf je langzaamaan een stille dood. Als je terug in de cirkel zit, wordt het steeds spannender. Zeker als je pakweg bij de laatste twintig geraakt, wil je niet meer afvallen. De spanning die het game kent, is erg uniek en kan ik eigenlijk enkel vergelijken met de tijd dat ik nog Counter-Strike speelde en ik als enige overbleef tegen vijf terroristen die net de bom geplant hebben. Het lukte bijna nooit, maar de keren dat ik dat rondje kon winnen, herinner ik me nog als gisteren.

Eén map, maar plezier genoeg

Het spel kent (voorlopig) nog maar één map. Dit heeft mij tot op heden nog niet gestoord. Zoals ik al eerder zei is de map erg groot en is er voldoende om te ontdekken. Daarnaast is het ook gewoon leuk dat je nog eens tactisch te werk kunt gaan. Games zoals Call of Duty komen elk jaar uit en als je deze geen dagen aan een stuk speelt, ken je de mappen nooit helemaal. Daarnaast zijn er voldoende wapens, uitrusting en voertuigen om voor variatie te zorgen. Zo vind je de logische wapens zoals de M16A4, Vector en SCAR-L, maar heb ik ook de unieke ervaring gehad om met een Dacia te mogen rijden en met een Aquarail te kunnen varen.

Problemen die nog opgelost moeten worden

Toch is niet alles rozengeur en maneschijn. Zo zijn er grafisch nog wat punten waar wat verbetering moet gebeuren. Zo duurt het allemaal net wat te lang om de omgevingen te laden. Wanneer je in je parachute afdaalt, worden bomen uit het niets getoverd. Ook als je beneden rond rent, verschijnen de omgevingen relatief laat op je scherm. Dit is ondertussen zeker al wat verbeterd met updates, maar toch is het nog steeds onvoldoende. Daarnaast ziet het game er gewoon niet uit zoals de laatste nieuwe games. Dit kunnen we natuurlijk ook niet verwachten van zo een kleine ontwikkelaar, maar wel iets waar aanbidders van pracht en praal rekening mee moeten houden.

Ook de besturing heeft al de nodige updates gehad, maar blijft voor wat problemen zorgen. Wanneer je onbewapend een duel aangaat, voelt het gevecht als een loterij aan. Het schieten is al erg verbeterd, maar komt nog niet in de buurt van de allerbeste in het genre. De ontwikkelaar steekt er wel zijn tijd in om dit zo snel en zo goed mogelijk aan te passen. Het rijden met voertuigen voelt erg onnatuurlijk aan. Gelukkig zit je niet de hele tijd achter het stuur, want dit is voor mij persoonlijk het minst leuke aan de gameplay. Al ben je, door de grootte van de map, hier natuurlijk vaak op aangewezen. Tot slot ook nog een persoonlijke mening. Je inventaris van goederen beheren en gebruiken vind ik nogal omslachtig. Je kunt, afhankelijk van je rugzak, natuurlijk veel dingen meenemen. Toch heb ik het gevoel dat je met één of twee keuzewieltjes veel zou kunnen oplossen en sneller zou kunnen handelen. Je merkt hieraan dat dit een port is van een pc-game, want ook de keuze van de besturing is niet altijd even logisch.