Kolonelnick | woensdag 18 Jul 2018, 13:38

Een game met één van de langste titels ooit; is het de ontwikkelaar gelukt om een geslaagd vervolg te maken op de eerste Anima? Lees hier de recensie!

Review

Rating 7/10
User rating 0/10
  • Strakke verhaallijn
  • Vloeiende combat
  • New Game Plus voegt écht iets toe
  • Geen duidelijke tutorial
  • Matige camerabesturing
  • Niets vernieuwend ten aanzien van de eerste game

Winnaar van één van de langste game titels ooit en gebaseerd op Anima: Beyond Fantasy, een keukentafel rollenspel wat doet denken aan Dungeons&Dragons, komt nu de tweede Anima game uit op onze console. Waar de eerste game (Anima: Gates of Memories) nogal wisselende reacties kreeg en toch slachtoffer was van een laag budget, probeert Anima: Gates of Memories - The Nameless Chronicles te leren van zijn fouten. Is dat echter ook gelukt?

REVIEW

Zelfde verhaal, ander jasje

Vanaf dit punt zal ik de game benoemen als The Nameless Chronicles, want heel die naam uittypen elke keer is dan wel goed voor mijn hoeveelheid woorden, het is onnodig om een dergelijke lange titel steeds opnieuw te typen. Deze game is geen sequel of prequel van de originele Anima: Gates of Memories, maar een verhaal wat parallel loopt aan de eerste game. Waar je in de eerste game speelde als The Bearer of Calamities, een blond generiek meisje wat een pakt heeft gesloten met een demoon, speel je in deze game als The Nameless, een van de Messengers. Voor diegenen die de eerste game gespeeld hebben, zullen hem gelijk herkennen als de vijand die je bevochten hebt. Wat deze game dus zeker interessant maakt, is het feit dat je er nu achter komt wat de motieven van The Nameless zijn. Het verhaal begint met The Nameless die aan het praten is met Death en vertelt hoe hij hier nu terecht gekomen is. Het begin met een bezoek aan een graf, waar hij opgewacht wordt door leden van The Order of Nathaniel. Hier leer je dat de Orde een oud kwaad in de vorm van Baal wil oproepen, maar wil controleren. Je komt na maanden zoeken terecht bij een ritueel dat iedereen die aanwezig is naar Arcana brengt, een wereld van herinneringen en waar Baal slaapt.

Arcana verschilt helaas niet zoveel met de vorige game. Twee van de drie werelden die je bezoekt zijn letterlijk overgenomen uit de eerste game. Enkel de derde wereld is volledig uniek aan The Nameless Chronicles. Wel zijn er visuele aanpassingen gemaakt, zodat het toch net iets anders lijkt. In elke wereld ben je opzoek naar herinneringen van Messengers, brengers van de eindtijden, om ze zo op te kunnen roepen en te verslaan. Vooral deze herinneringen zetten een geweldig verhaal neer met veel diepgang en je komt zo enorm veel te weten over de bazen die je bevecht. Dit is iets waar The Nameless Chronicles echt in uitblinkt.

Puzzelen en vechten

Nog een uitblink punt van deze game zijn de gevechten. Het werkt heel vloeiend en zonder al teveel poespas kun je toch heel lekker combo's aan elkaar rijgen. Echter zijn er enkele punten van kritiek die ik hier toch moet uiten. Ten eerste mis ik een duidelijke tutorial en uitleg van de besturing. Er wordt je alleen uitgelegd hoe je met de rechter bumper je Thanatos activeert en verder niks. Je moet zelf uitvogelen dat Y en X slaan is, A springen en B een afstandsaanval. Ook een aanval die ik pas ontdekte halverwege de game was dat ik met de linker bumper mijn vijanden de lucht in kon werpen.

Ten tweede is de afstandsaanval vooral in grote ruimtes heel ongebalanceerd. Vooral in baas gevechten kun je deze blijven gebruiken en zo de baas op afstand houden, wat de game grandioos onuitdagend maakt. Als laatste vallen de camera controls erg tegen. Je bent tijdens gevechten continue je camera aan het bijstellen omdat deze niet met je meedraait als je rondrent, waardoor vijanden nog wel eens uit onverwachte hoeken op je in kunnen slaan. De puzzels en hoe de game is opgebouwd, brengen wel een extra dynamiek met zich mee. Het brengt een leuke afwisseling van het schoppen en slaan om af en toe even na te moeten denken hoe je nu precies door een stukje van een level komt.

Conclusie

Hoewel The Nameless Chronicles zeker geleerd heeft van een aantal fouten in de eerste game, merk je toch dat door het lage budget de game opnieuw niet helemaal uit de verf komt zoals het beoogd was. Grafisch gezien is er geen verschil met de eerste game. Het verhaal, de motivatie van The Nameless en de sfeer van de hele game zijn echter op en top en nodigen je elke keer weer uit om verder te spelen en met drie verschillende eindes is het ook zeker de moeite waard om deze game een paar keer overnieuw te spelen.

Reacties

Login of registreer om te reageren.