Peter Bijl | vrijdag 10 Nov 2017, 12:24

Op reis door een wereld vol mysteries; lees hier de recensie van AER: Memories of Old.

Review

Rating 7/10
User rating 0/10
  • Kunststijl en muziek zorgen tezamen voor een geweldige sfeer
  • Interessant verhaal om te ontdekken
  • Veel te zien en verkennen wordt beloond
  • Vliegen werkt soepel
  • De gameplay blijft bij dit soort spellen helaas vrij beperkt
  • Lengte is aan de magere kant
  • Als je het verhaal/indiesfeer niet trekt, blijft er niet veel over

Games zijn er in allerlei soorten en maten en hebben ieder voor zich een bepaalde focus. Waar de ene game zich met name richt op het geven van zoveel mogelijk actie, kan de andere game zich juist focussen op moeilijke puzzels. Er is echter één specifieke categorie spellen die met name sinds enkele jaren populair geworden is en vooral in de indie-scene; ik heb het dan natuurlijk over spellen die zich bovenal op sfeer en verhaal richten. AER: Memories of Old is één van die spellen. In deze recensie kunnen jullie lezen wat mijn belevenissen waren tijdens het spelen van dit spel.

REVIEW

Wat ooit één was

In AER speel je als Auk, een meisje dat als een soort monnik leeft in een –letterlijk en figuurlijk- gedefragmenteerde wereld. In een lang en ver verleden is er namelijk iets met de harmonie van de wereld gebeurd, waardoor de wereld in stukken uiteen is gedreven. De mensen die nu nog leven, leven dus op allerlei kleine of ietwat grotere eilanden in de lucht.

De connectie met het verleden manifesteert zich echter niet alleen in de manier waarop de wereld er uit is komen te zien. Enkele van de spirit animals (geen verwijzing naar Keynes), hebben de fragmentatie overleefd en verblijven nog steeds in de wereld. Zij hebben natuurlijk een veelal meer spirituele verbintenis met de wereld en hebben hier genoeg over te vertellen.

In vogelvlucht

Hoe kun je je echter voortbewegen in een wereld die gedefragmenteerd is? Middels een spirituele link met eerder genoemde spirit animals, zijn sommige mensen in staat om zich te transformeren in het dier waar zij een link mee hebben. Auk heeft een link met de vogels, waardoor zij zich kan transformeren in een vogel en vrij kan rondvliegen. Deze transformatie is tegelijkertijd hét paradepaardje van AER. Als vogel kun je namelijk overal gaan en staan waar je wilt. Je bepaalt zelf hoe hard je vliegt en wat voor acrobatische kunstjes je uit wilt halen.

De wereld verken je dus door als een vogel rond te vliegen en nieuwe landschappen te ontdekken. Hier ben je voor het grootste deel van het spel mee bezig, maar dat is niet het enige aspect. Zo moet je ook tempels verkennen en wat puzzels oplossen, hoewel ik het wellicht ietwat ver vind gaan om ze puzzels te noemen; deze waren zo eenvoudig op te lossen, dat het wat mij betreft eigenlijk net zo goed achterwege had kunnen blijven, gezien het spel zich duidelijk richt op het neerzetten van een bepaalde mystieke sfeer, wat het overigens zeer goed doet.

Aan het begin van het spel krijg je ook nog een bijzondere lantaarn mee. Deze lantaarn kun je zien als een soort bron van mystieke krachten, want je zult er deuren mee moeten openen én nog belangrijker, je kunt er letterlijk mee in het verleden kijken.

Als een kunstwerk

Mystiek en spiritualiteit staan centraal in dit spel en worden benadrukt door de reis die je maakt. Hoewel ik over het algemeen een aversie heb tegen het gezegde, moet ik toegeven dat dit weldegelijk op gaat voor dit spel: De reis is namelijk wel degelijk belangrijker dan het einddoel. Dit uit zich in het feit dat de puzzels super simpel zijn, maar nog veel nadrukkelijker in het gemak waarmee je rondvliegt als een vogel en hoe de ‘gameplay’ verweven is met de twee andere belangrijke aspecten; de kunststijl en de muziek.

AER moet je namelijk vooral meemaken. De graphics zijn namelijk aan de ene kant zeer simplistisch, op het kubistische af. Er worden echter zoveel verschillende effecten op je beeld getoverd en op zó een kleurrijke manier, dat het je netvlies op geweldige wijze weet te prikkelen. Wat de mix echter helemaal af maakt, is de bijbehorende muziek. Deze muziek verandert namelijk, afhankelijk van de situatie waarin je je bevindt. Ben je normaal aan het lopen, dan is de muziek vrij neutraal. Verander je in je spirituele vorm, dan wordt de muziek opzwepender en haast idealistisch. Deze twee factoren kwamen het beste tezamen in enkele van de grotten in de met sneeuw bezaaide regio; overal kwamen verschillende kleuren en lichteffecten tevoorschijn en de muziek deed je wanen in een soort mystieke grot waar eeuwen geleden monniken bijeen kwamen voor het gebed. In één woord: adembenemend.

Verhaal

Normaal gesproken zou het verhaal als eerste geanalyseerd moeten worden. Dit is bij sfeerspellen echter een groot probleem en zeker bij AER. Het spel zelf duurt namelijk niet al te lang en gezien het verhaal, de kunststijl en de muziek zó ernstig in elkaar overlopen, zou ik in mijn optiek te snel dingen weggeven over het verhaal. Wat ik wel kwijt kan, is dat het verhaal in de kern gaat over een mystieke, oude en kwaadaardige kracht die weer tevoorschijn komt en waar jij wat aan moet doen.

Een vrij stereotype verhaal dus, maar daarnaast valt er nog veel meer te ontdekken in de wereld zelf. Overal zul je kleitabletten en oude papyrussen vinden, die wat vertellen over de eeuwenoude wereld van voorheen. Wat dat betreft hoef je als speler je geen moment te vervelen en het voelt welhaast alsof je als daadwerkelijke scholasticus/archeoloog een eeuwenoud epos aan het ontdekken bent. Ook zijn er veel standbeelden en kun je met de lantaarn geesten uit het verleden ontdekken, die ook weer wat te vertellen hebben.

Nadelen

Over de nadelen van het spel kan ik ook vrij kort zijn; wie niet geïnteresseerd is in sfeerspellen en wat meer traditionele gameplay voor zijn geld wil hebben, zal zich niet aangesproken voelen tot dit spel. Het blijft immers een ‘spel’ waar je als speler zelf niet veel te doen hebt, behalve opgaan in de sfeer zelf. Ook voegt het spel niet veel nieuws toe aan het genre, waardoor het vermoedelijk veel mensen zal afschrikken, om nog maar niet te spreken over de zeer beperkte herspeelbaarheid. De stijl en muziek zal ook lang niet iedereen aanspreken.

Conclusie

Desondanks heb ik mij prima vermaakt met AER: Memories of Old. Het spel ademt sfeer en nodigt je uit voor een interessante reis door mythen en spiritualiteit. Als je fan bent van dit soort spellen, dan kan ik niets anders doen dan dit spel van harte aanbevelen. Ben je echter niet zozeer een liefhebber van dit genre, dan kan AER je wellicht overhalen om het genre toch een nieuwe kans te geven.

Reacties

Login of registreer om te reageren.