Om kwart voor vier stap ik op Amsterdam Centraal in de trein, nog zeiknat van de tien minuutjes fietsen die het me kost om daar te komen. Gisteren was het prachtig weer, maar de weergoden zijn me nu een stuk minder gezind. Gelukkig heb ik door de treinreis een uurtje om te drogen, met een goed boek en Nightwish om een beetje in de sfeer te komen. Ergens rond vijven kom ik aan in Den Bosch, dat voor een ras-Amsterdammer als ik bijna aanvoelt als het buitenland. Geen hond op straat. Na een klein kwartiertje lopen kom ik aan bij Theather aan de Parade, waar het vanavond allemaal gaat gebeuren. De aanwezige pers mag om fotomateriaal te maken aanwezig zijn bij de generale repetitie, die wegens een foutje in de communicatie veel eerder dan gepland was afgelopen. Licht in paniek informeert Nigel Tanihatu, de chief Marketing & PR van Basecamp, alle aanwezige pers over een oplossing: er is geregeld dat er tijdens de eerste vijftien minuten van de show nu ook foto’s gemaakt mogen worden. Prima vindt iedereen, dat levert alleen maar mooiere plaatjes op.

Na de repetitie maakte ik in de foyer kennis met Harm van Ballegooy, een van de hoge piefen en Business Director van Basecamp. Hij bedankte mij voor m’n komst, alsof ik dit had willen missen, en overhandigde mij een goodiebag die (misschien iets te duidelijk) beschikbaar was gesteld door hoofdsponsor Large. Ik had echter nog een uurtje over tussen het einde van de repetitie en de daadwerkelijke show, dus ik ben met de heren van DBLR Media, de ontwikkelaars van de Karmaflow-app, een frietje gaan halen bij de plaatselijke snackbar. App, vraag je je misschien af? Jazeker, dat ‘interactive’ in ‘interactive rock opera’ moet toch ergens vandaan komen! Speciaal voor de show vandaag en morgen heeft Basecamp een app laten ontwikkelen die je tijdens de show keuzes laat maken over het verloop van het verhaal. Dit werd in realtime doorgegeven aan de artiesten onstage, en zo besloot het publiek dus hoe de opera verliep: net als de speler dat in de game doet.

Oude dames & metalheads

Na het verorberen van een veel te vet patatje oorlog nam ik plaats in de foyer, waar de bezoekers langzamaan binnen kwamen druppelen (letterlijk; het was nog steeds rotweer). Ik maakte hier en daar nog een paar foto’s en ging bij de deur zitten, wachtend op de uiteindelijke liveshow. Ik keek een beetje de zaal rond en kwam tot de conclusie dat ik nog nooit zulk gevarieerd publiek in een ruimte had gezien. Oude dames en heren in galakleding, metalheads, gamers, ze waren er allemaal.

Toen de deuren eindelijk opengingen werd ik aangenaamd verrast door het feit dat ik een perfecte plek middenvoor de zaal had gekregen, naast een “collega” in het vak, Michael Brookhuis van IGN. Een mede metal- en gameliefhebber (nogal wiedes), we hadden dus genoeg om over te praten tot de show begon.

Wat ik de volgende anderhalf uur te zien kreeg is maar moeilijk in woorden te beschrijven. Magisch, adembenemend en spectaculair zijn een paar woorden die ik ervoor zou gebruiken. Het Metropole Orkest, ondersteund door een vierpersoons metalband zorgde voor de muziek. Het geluid klonk perfect en het orkest en de band waren prima op elkaar afgestemd. Het orkest was geplaatst achter een transparant doek waar beelden van de game op geprojecteerd werden voor een nog groter effect van connectie tussen de liveshow en de game.

Na een kleine twee uur, onderbroken door een pauze van een kwartiertje, kwam de rock opera tot zijn einde. De Karma Keeper (het publiek dus) was meegevoerd door verschillende werelden elk met zijn eigen sfeer, zeer aparte personages, en muziekstijlen. Alle artiesten kwamen een voor een nog het podium op, ondersteund door een staande ovatie van het publiek. Favoriet was toch creative director, bedenker van het hele project en drummer van de band Ivo van Dijk, wiens naam ook meerdere malen gejoeld werd. Haast gedwongen nog even het woord tot het publiek te richten, pakte hij een microfoon en bedankte hij de cast, het orkest en natuurlijk het publiek voor het komen.

De vraag

Tot grote verassing van het publiek en de dame in kwestie, vroeg Ivo zijn vriendin ook nog even het podium op: hij had nog “een vraagje” aan haar. Na deze woorden wist de zaal wel beter, en onder luid gejoel ging Ivo op één knie en vroeg hij zijn vriendin onder het gezelschap van 500 man ten huwelijk. De zaal ontplofte. Een aangename verassing aan het einde van een geweldige avond!

Als afsluiter bezocht ik nog even de afterparty, waar onder het genot van een opvallend lekker glaasje champagne nog even nagepraat kon worden. Ik feliciteerde chief PR Nigel (met wie ik de awesome frontpage geregeld heb) met het succes van de show, en hij overhandigde mij nog een key voor de Deluxe Edition van de game. Deze nam ik meer dan graag in ontvangst, en toen vond ik het toch wel echt weer tijd om de regen te trotseren voor het uur in de trein terug. Karmaflow in Concert heeft al mijn verwachtingen waargemaakt en daar nog een schepje bovenop gedaan. Ik hoop zeer dat er meerdere concerten gaan komen (er gaan geruchten over een show in de Melkweg in Amsterdam), want dit mag je als liefhebber van games, theater en / of metal eigenlijk niet gemist hebben. Hieronder nog een kleine fotoimpressie van de avond.